อภินันท์ บัวหภักดี...เรื่องและภาพ

          ถ้าใครมีหนังสือ ๔๐ เส้นทางแห่งความสุข เล่มหน้าปกสีส้ม ของการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย หนึ่งในเส้นทางแห่งความสุขทั้งหลายนั้น คือเส้นทางขับรถเที่ยววงรอบเชียงใหม่-แม่ฮ่องสอน ของผมเอง แต่เรื่องราวและภาพในหนังสือทั้งหมดนั้น เป็นความสุขในปี พ.ศ. เก่า ๆ หลายปีผ่านไป มาในปีนี้ หากจะมีคำถามว่า เส้นทางแห่งความสุขนั้นเป็นอย่างไร ผมอยากตอบจากใจจริงเลยว่า สำหรับผม ที่เคยมีความสุขเก่า ๆ กับเส้นทางนี้ มาในปีนี้ หนาวที่เพิ่งผ่านไป ความสุขนั้นถูกยกกำลังสองขึ้นไปแล้ว

          ผมอยากจะเริ่มตั้งแต่ยานพาหนะที่ขับออกจาก กทม. ไปเลย ไปคราวนี้ผมได้รถ SUV โตโยต้า ฟอร์จูนเนอร์ เครื่องเบนซิน ๒.๗ เกียร์ออโตเมติก พลังขับบนถนนเหลือเฟือ แซงผ่านรถคันอื่น ๆ ได้ง่ายเหมือนปอกกล้วย นั่งสบายไม่เครียด ขับไม่เหนื่อย จาก กทม. ไปถึงเชียงใหม่แบบหยุดแล้วหยุดเล่า ทั้งกินทั้งช็อปฯ แค่ ๘ ชั่วโมงกว่า แถมยังยืดคอนั่งได้เท่ ลงรถไปเข้าห้องน้ำตามปั๊มสาว ๆ ก็มองค้อนขวับ สำหรับผมนับว่าเป็นการเดินทางหลังพวงมาลัยครั้งที่สะดวกสบายและสะใจมาก ๆ ๆ

          แต่ทั้งนี้สิ่งที่ต้องเอาไปแลกมาก็คือค่าน้ำมันรถที่เผลอไม่ได้ เผลอละความเร็วเพิ่มขึ้นเป็น ๑๖๐ แบบไม่รู้ตัว เพราะนั่งสบาย ไม่มีเสียงรบกวนเลย มองไปที่แป้นความเร็วทีไรตกใจ ลดความเร็วลงมาแทบไม่ทัน เพราะความเร็วยิ่งสูง นั่นก็หมายความว่ายิ่งต้องจ่ายค่าน้ำมันเพิ่ม ขับไปสบาย ๆ แค่สัก ๑๐๐ เดียวก็พอ

           เส้นทางวงรอบเชียงใหม่-แม่ฮ่องสอนของผมรอบนี้ เริ่มที่เส้นทางแม่มาลัย-ปาย หมายเลข ๑๐๙๕ เปิดการเดินทางที่ตลาดแม่แตง เชื้อเพลิงในการเดินทางนอกจากน้ำมันเบนซินแก๊สโซฮอล์เต็มถังแล้ว ยังมีข้าวเหนียว หมูปิ้ง น้ำพริกหนุ่ม ไส้อั่ว และที่พลาดไม่ได้เลยคือลาบหมูแดงเถือก

          เส้นทางแม่มาลัย-ปายเคยวกวนสนุกสนานอย่างไร ก็ยังคงวกวนสนุกสนานอย่างเดิม แต่ที่เปลี่ยนแปลงไปมากคือสองข้างทาง วันนี้ร้านรวงชาวบ้านเปิดเพิ่มมากขึ้น เห็นได้ชัดว่า อาชีพที่เกิดกับการท่องเที่ยวมีมากขึ้น มีทั้งที่พัก ร้านอาหาร ร้านกาแฟทุกระดับ รถไปหยุดที่แม่แสะ ที่ใคร ๆ ก็มาพักรถ ร้านรวงตรงนั้นยิ่งมาก การค้าขายคึกคัก นักเดินทางมากันในทุกรูปแบบ ตั้งแต่แบกเป้นั่งรถเมล์สีส้ม นั่งรถตู้ รถเก๋ง รถกระบะ รถจี๊ป รถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบก์ และที่เท่สุด ๆ ไม่นับ SUV ฟอร์จูนเนอร์ของผม ก็คือเจ้ารถเวสปาสีลูกกวาด ที่รวมแก๊งกันมาเที่ยวกับเขาด้วยเป็นสิบคัน

          แล้วเราก็ไปหยุดพักแรมที่ห้วยน้ำดัง กางเต็นท์พักสบาย ๆ เพราะท้ายรถมีที่บรรทุกเหลือเฟือ รุ่งเช้าภาพของทั้งทะเลหมอกและแสงสีของท้องฟ้า รวมทั้งยอดดอยเชียงดาวที่เป็นฉากหลัง ทำเอาฮือฮากันยกใหญ่ สวยจริง ๆ สวยสุด ๆ เท่าที่ผมเคยเห็นมาตลอดชีวิต

          เมืองปาย วันนี้แปลงสภาพกลายเป็นเมืองแห่งศิลปินไปแล้ว ผมพบของดีที่น่าชมอยู่หลายอย่าง อย่างนักถ่ายภาพท้องถิ่นเอาภาพถ่ายเองแปะกระดาษวางขายอยู่หลายร้าน ศิลปินเร็กเกจากกระบี่หนีสึนามิมาเล่นดนตรีกันหลายคน ที่ฮามากคือคุณกฤติ ช่างภาพพร้อมโมบายล์ช็อปถีบสองล้อจากถนนข้าวสารก็มาเปิดบริการขายภาพถ่ายขาว-ดำในกรอบไม้กับเขาที่นี่ด้วย

          เส้นทางปาย-แม่ฮ่องสอน จุดชมวิวได้รับการปรับปรุงให้งดงาม วิวดูง่ายกว่าเดิม จึงเหมือนจะสวยกว่าเดิม ทั้งที่บ้านน้ำรินและบ้านลุกข้าวหลาม ชาวไทยภูเขาเจ้าของพื้นที่มีรายได้เพิ่มจากการตั้งร้านขายสินค้าที่ระลึก คนเดินทางจอดรถชมวิว ซื้อสินค้า จิบกาแฟ ดื่มน้ำ ปัสสาวะกันอย่างคึกคัก

           แม่ฮ่องสอน ที่พักวิวดีที่สุดของผมยังเป็นที่แม่น้ำคอตเตจ แต่ที่หรูหราสะดวกสบายกว่าที่นี่ก็มีอีกมากมาย นักท่องเที่ยวกระจายพักกันไปทั่วเมือง รุ่งเช้าขึ้นไปบนยอดดอยกองมู ตื่นตะลึงกับวิวทะเลหมอกที่ครอบคลุมเมืองทั้งเมือง ก่อนจะแยกย้ายกันไปชมวัดศิลปะไทยใหญ่อีกมากมาย

           เย็นย่ำของแม่ฮ่องสอน หลายคนปลีกวิเวกไปกางเต็นท์ที่แหล่งท่องเที่ยวร้อนที่สุดในวันนี้ ที่บ้านรักไทย หรือโครงการพระราชดำริปางอุ๋ง แต่อีกจำนวนมากที่ไม่ไป แต่เพลิดเพลินกับการช็อปฯ สินค้าโอทอปที่ลานสินค้าใหญ่กลางเมือง เราแปลกใจมากกับแผงขายการ์ดแปะภาพถ่ายเมืองแม่ฮ่องสอนที่ถ่ายเองหลายแผง เจ้าของแผงรายหนึ่งเป็นสาวสวยหน้าตาทันสมัยในชุดไทยใหญ่ ยิ่งทำให้เราแปลกใจ เพราะเหมือนเธอจะมาทำหน้าที่ประชาสัมพันธ์ท่องเที่ยวแม่ฮ่องสอนมากกว่าจะมาขายการ์ด และสุดท้ายยิ่งแปลกใจหนักขึ้น เพราะมารู้ทีหลังว่าเธอเป็นคุณหมอในโรงพยาบาล

          ขุนยวม วิวงามที่สุดและโด่งดังชนิดกู่ไม่กลับไปแล้ว คือทุ่งบัวตองดอยแม่อูคอ ทุกวันนี้ดูเหมือนความเสี่ยงจากการที่ดอกบัวตองบานมั่งไม่บานมั่งจะไม่ใช่ปัญหาแล้ว ทุ่งดอกบัวตองถูกทางเจ้าของพื้นที่ทั้งฝ่ายอนุรักษ์และฝ่ายปกครองเอาเสียอยู่หมัด ปัญหาใหญ่วันนี้กลายเป็นจะแบ่งระบายอำนวยความสุขให้นักท่องเที่ยวที่มากันล้นหลามให้สุขกันถ้วนหน้าได้อย่างไร คิดไป ดัดแปลงไป ทำไป อีกหน่อยก็ทำได้เอง

          แม่ลาน้อย วิวนาขั้นบันไดกับถ้ำแก้วโกมลยังร้อนไม่หยุด นักท่องเที่ยวเข้าคิวรอชมกันยาวเหยียด น่าชมเชยที่เจ้าหน้าที่เคร่งครัด ปล่อยให้เข้าชมได้ทีละกลุ่ม เพราะนักท่องเที่ยวนี่แหละ ที่เป็นอุปสรรคสำคัญที่ทำให้แก้วผลึกทั้งหลายในถ้ำจะหยุดการเจริญเติบโต

           แม่สะเรียง เมืองนี้ที่พักแสนสบายของผมยังเป็นที่ริเวอร์เฮาส์ ริมฝั่งแม่น้ำยวม ผมพักที่นี่คืนหนึ่ง ก่อนที่จะไปล่องน้ำสาละวิน ชมสบเมย แม่สามแลบ และท่าตาฝั่ง หาดทรายและหาดหินสวย ๆ พอมาล่องน้ำสาละวินที่นี่แล้ว เราก็นึกออกเลยว่า แม่น้ำสาละวินกับแม่น้ำโขงเหมือนกันและต่างกันตรงไหน

          เพราะเราเคยล่องแม่น้ำโขงมาแล้วมากมายหลายแห่ง เราได้พบว่า ส่วนที่สวยงามของแม่น้ำโขงดันหายเข้าไปอยู่ในแผ่นดินลาวหมด พอแม่น้ำโขงมาถึงเมืองไทยก็กลายเป็นแม่น้ำสายกว้าง ๆ ไปแล้ว ตลิ่งสองฝั่งไทย-ลาวกลายเป็นตลิ่งสูง ๆ รก ๆ ไปเสียหมด แต่สำหรับแม่น้ำสาละวิน ความงามของสายน้ำที่คล้ายคลึงกับแม่น้ำโขงในลาวนั้น ยังอยู่ตรงที่เป็นเส้นเขตแดนไทยและพม่า คนไทยยังชื่นชมกับหาดทรายและหาดหินกรวดงาม ๆ ในแม่น้ำตามธรรมชาติได้บนผืนแผ่นดินไทย

          แล้วเจ้ารถ SUV โตโยต้าฟอร์จูนเนอร์หรูสง่าคันนั้น ก็ขึ้นเขาลงเขาผ่านหลายพันโค้งของเส้นทางเชียงใหม่-แม่ฮ่องสอนอย่างฉลุย พาผมเข้ามาถึง กทม. แบบแทบไม่หยุด “ดื่มน้ำ ปัสสาวะ” หรือ “รับประทาน อุจจาระ” เลย ด้วยเวลาอันรวดเร็ว แต่สบาย ๆ จากเชียงใหม่ไม่ถึง ๗ ชั่วโมงด้วยซ้ำ โชคดีที่ท่านตำรวจจราจรผู้เคร่งครัด ที่ตั้งด่านสกัดทางอยู่เกลื่อนกลาดในช่วงปีใหม่ มัวแต่เรียกรถคันที่ขับเร็วถึง ๑๔๐ กิโลเมตร ต่อชั่วโมง คันหน้า ส่วนคันที่ขับ ๑๖๐ ตามหลังมาคันนี้ เลยรอดตัวไป

บรรยายภาพ

๑. พระธาตุดอยกองมูในวันที่หนาวกำลังปะทะกับฝน

๒. และ ๓. นาขั้นบันไดบนเส้นทางสู่แม่สะเรียง

๔. ทะเลหมอกคลุมมิดเมืองแม่ฮ่องสอน

๕. จุดชมวิวบนเส้นทางปาย-แม่ฮ่องสอน

๖. อีกจุดหนึ่งที่ลุกข้าวหลาม

ขอบคุณ นิตรสารอสท.