ปลาช่อนสามารถกลายเป็นสายพันธุ์ที่รุกรานและสร้างความเสียหายต่อระบบนิเวศได้เนื่องจากในหลายพื้นที่ที่พวกมันไม่มีถิ่นกำเนิด การไม่มีศัตรูตามธรรมชาติทำให้พวกมันกลายเป็นผู้ล่าขั้นสูงสุด พวกมันไม่เพียงแต่สามารถหายใจในอากาศเท่านั้น แต่ยังสามารถอยู่รอดบนบกได้นานถึง 4 วัน หากพวกมันเปียกน้ำ และเป็นที่ทราบกันดีว่าพวกมันจะอพยพได้สูงถึง 400 เมตร (1/4 ไมล์) บนพื้นที่เปียกชื้นไปยังแหล่งน้ำอื่นๆ โดยการดิ้น ด้วยลำตัวและครีบ National Geographicได้เรียกปลาช่อนว่า "fishzilla" [6]และNational Geographic Channelรายงาน ปลาช่อน ทางเหนือเข้าสู่วัยเจริญพันธุ์เมื่ออายุสองหรือสามขวบ ตัวเมียวัยวางไข่แต่ละตัวสามารถออกไข่ได้ถึง 15,000 ฟองในคราวเดียว งูหัวสามารถผสมพันธุ์ได้บ่อยถึงห้าครั้งต่อปี ซึ่งหมายความว่าในเวลาเพียงสองปี ตัวเมียตัวเดียวสามารถ ปล่อยไข่มากถึง 150,000 ฟอง" "ตั้งแต่ปี 2545 เป็นต้นมา การครอบครองหัวงูที่ยังมีชีวิตในหลายรัฐของสหรัฐฯ ถือเป็นเรื่องผิดกฎหมาย ซึ่งพวกมันถูกมองว่าเป็นสายพันธุ์ที่รุกรานทำลายล้าง" เวอร์จิเนียทำให้ "การนำ" ของปลาช่อนเข้าสู่รัฐโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นอาชญากร แม้ว่ากฎหมายที่เกี่ยวข้องไม่ได้อธิบายว่าการนำเข้าเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะถือเป็น "การนำเข้าสู่เครือจักรภพ" หรือจำเป็นต้องปล่อยออกสู่สิ่งแวดล้อมแทนหรือไม่