บันทึกที่เผยแพร่เร็วที่สุดของซากไดโนเสาร์ที่ยังมีอยู่คือบันทึกในAmerican Journal of Science and Arts ปี 1820 โดย Nathan Smith กระดูกดังกล่าวถูกพบในปี 1818 โดยโซโลมอน เอลส์เวิร์ธ จูเนียร์ ขณะที่เขากำลังขุดบ่อน้ำที่บ้านของเขาในวินด์เซอร์ คอนเนตทิคัต ในเวลานั้น กระดูกถูกคิดว่าเป็นของมนุษย์แต่ต่อมาก็ถูกระบุว่าเป็น ไดโนเสาร์ แองคิซอรัส ก่อนหน้านี้ (พ.ศ. 2343) ยังพบรอยเท้าขนาดใหญ่คล้ายนกบนแผ่นหินทรายในรัฐแมสซาชูเซตส์ พลินี มูดี ผู้ค้นพบรอยเท้าเหล่านี้ ระบุว่ารอยเหล่านี้มาจาก "นกกาของโนอาห์" และเอ็ดเวิร์ด ฮิตช์ค็อก จากวิทยาลัยแอมเฮิร์สต์ซึ่งเริ่มสะสมรอยเท้าเหล่านี้ในปี พ.ศ. 2378 ถือว่ารอยเหล่านี้เป็นของนก ยักษ์ที่สูญพันธุ์ไป แล้ว ปัจจุบัน รอยเท้าดังกล่าวได้รับการยอมรับว่าสร้างโดยไดโนเสาร์หลายชนิด และรอยเท้าดังกล่าวยังคงพบเห็นได้ทั่วไปใน หุบเขา แม่น้ำคอนเนตทิคัตในปัจจุบัน