รูปแบบการปะทุแบ่งกว้างๆ ออกเป็น magmatic, phreatomagmatic และ phreatic eruptions ความรุนแรงของการระเบิดของภูเขาไฟจะแสดงโดยใช้ดัชนีการระเบิดของภูเขาไฟ (VEI) ซึ่งมีตั้งแต่ 0 สำหรับการปะทุแบบฮาวายถึง 8 สำหรับการปะทุของ ภูเขาไฟ ขนาดใหญ่ การปะทุของแมกมาติกส่วนใหญ่เกิดจากการปล่อยก๊าซเนื่องจากการคลายตัว แมกมาที่มีความหนืดต่ำซึ่งมีก๊าซที่ละลายอยู่เพียงเล็กน้อยจะทำให้เกิดการปะทุแบบค่อยเป็นค่อยไป แมกมาที่มีความหนืดสูงซึ่งมีปริมาณก๊าซที่ละลายอยู่สูงทำให้เกิดการระเบิด อย่างรุนแรง ช่วงของรูปแบบการปะทุที่สังเกตได้จากตัวอย่างในอดีต การปะทุของฮาวายเป็นเรื่องปกติของภูเขาไฟที่ปะทุมาฟิกลาวาโดยมีปริมาณก๊าซค่อนข้างต่ำ สิ่งเหล่านี้เกือบจะพรั่งพรูออกมาทั้งหมด ทำให้เกิดน้ำพุไฟในท้องถิ่นและลาวาไหลสูงแต่มีเทฟราค่อนข้างน้อย พวกเขาตั้งชื่อตามภูเขาไฟฮาวาย