การผิดรูปทางกายวิภาคแต่กำเนิดหลายอย่างหรือการแปรผันของลูกอัณฑะหรือโครงสร้างโดยรอบอาจทำให้มีการหมุนของอัณฑะเพิ่มขึ้นและเพิ่มความเสี่ยงของการบิดตัวของอัณฑะ ความพิการแต่กำเนิดของกระบวนการในช่องคลอดเรียกว่า "ความพิการแบบระฆังตบมือ" คิดเป็น 90% ของทุกกรณีในสภาพนี้ แทนที่จะเป็นอัณฑะที่ติดกับเยื่อบุด้านในของถุงอัณฑะโดยเมสซอร์เชียม เยื่อหุ้มเซลล์จะยุติก่อนกำหนด และ อัณฑะ จะลอยอยู่ในทูนิกาวานาลิส ปัจจัยเสี่ยงทางกายวิภาคอื่นๆ ได้แก่ ลูกอัณฑะวางตัวในแนวนอนหรือสายอสุจิที่มีส่วนในถุงน้ำคร่ำยาวCryptorchidisim ยังเป็นปัจจัยเสี่ยงต่อการบิดโดยมีการศึกษาบางชิ้นที่เสนอว่ามีความเสี่ยงสูงกว่า 10 เท่า  การบิดตัวของอัณฑะอาจเกิดจากการบาดเจ็บที่ถุงอัณฑะหรือการออกกำลังกาย (โดยเฉพาะการขี่จักรยาน); อย่างไรก็ตาม มีเพียงประมาณ 4–8% ของเคสที่เป็นผลมาจากการบาดเจ็บ มีความคิดที่จะเป็นพื้นฐานทางพันธุกรรมที่เป็นไปได้สำหรับแนวโน้มที่จะบิดตามรายงานที่เผยแพร่หลายฉบับเกี่ยวกับการบิดงอของอัณฑะในครอบครัว มีข้อโต้แย้งว่าเดือนที่มีอากาศหนาวเย็นเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นหรือไม่