ในขณะที่องค์การสหประชาชาติจัดประชุมการเดินทางในปี 2506 ไม่มีหลักเกณฑ์เกี่ยวกับหนังสือเดินทางเกิดขึ้น มาตรฐาน หนังสือเดินทางเกิดขึ้นในปี 1980 ภายใต้การอุปถัมภ์ของICAO มาตรฐานของ ICAO รวมถึงมาตรฐานสำหรับหนังสือเดินทางที่เครื่องอ่านได้ พาสปอร์ต ดังกล่าวมีพื้นที่ที่ข้อมูลบางส่วนที่เขียนเป็นข้อความในรูปแบบอื่นเขียนเป็นชุดอักขระที่เป็นตัวอักษรและตัวเลข พิมพ์ในลักษณะที่เหมาะสมสำหรับการรู้จำอักขระด้วยแสง ซึ่งช่วยให้ผู้ควบคุมชายแดนและเจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมายอื่นๆ สามารถประมวลผลหนังสือเดินทางเหล่านี้ได้รวดเร็วยิ่งขึ้น โดยไม่ต้องป้อนข้อมูลลงในคอมพิวเตอร์ด้วยตนเอง ICAO เผยแพร่ Doc 9303 Machine Readable Travel Documentsซึ่งเป็นมาตรฐานทางเทคนิคสำหรับหนังสือเดินทางที่อ่านด้วยเครื่องได้ มาตรฐานล่าสุดสำหรับหนังสือเดินทางไบโอเมตริกซ์ สิ่งเหล่านี้ประกอบด้วยไบโอเมตริกเพื่อยืนยันตัวตนของนักเดินทาง ข้อมูลสำคัญของหนังสือเดินทางจะถูกจัดเก็บไว้ในชิปคอมพิวเตอร์ RFID ขนาดเล็กเหมือนกับข้อมูลที่จัดเก็บไว้ในสมาร์ทการ์ด เช่นเดียวกับสมาร์ทการ์ดบางประเภท การออกแบบสมุดหนังสือเดินทางเรียกร้องให้มีชิปแบบไร้สัมผัสในตัวที่สามารถเก็บ ข้อมูล ลายเซ็นดิจิทัลเพื่อให้แน่ใจว่าหนังสือเดินทางและข้อมูลไบโอเมตริกซ์มีความสมบูรณ์