สาเหตุทั่วไปของการหัวเราะคือความรู้สึกสนุกสนานและอารมณ์ขัน อย่างไรก็ตาม สถานการณ์อื่นๆ ก็อาจทำให้เกิดเสียงหัวเราะได้เช่นกัน ทฤษฎีทั่วไปที่อธิบายการหัวเราะเรียกว่าทฤษฎีการผ่อนคลาย Sigmund Freudสรุปไว้ในทฤษฎีของเขาว่าการหัวเราะช่วยปลดปล่อยความตึงเครียดและ "พลังจิต" ทฤษฎีนี้เป็นหนึ่งในเหตุผลของความเชื่อว่าการหัวเราะมีประโยชน์ต่อสุขภาพ ทฤษฎีนี้อธิบายว่าทำไม การหัวเราะ สามารถใช้เป็นกลไกในการเผชิญปัญหาเมื่อ อารมณ์เสียโกรธหรือเศร้า นักปรัชญา John Morreallตั้งทฤษฎีว่าเสียงหัวเราะของมนุษย์อาจมีต้นกำเนิดทางชีววิทยาเป็นการแสดงออกถึงความโล่งใจร่วมกันเมื่อพ้นภัยอันตราย ในทางตรงกันข้าม ฟรีดริช นิทเช่เสนอว่าการหัวเราะเป็นปฏิกิริยาต่อความรู้สึกของ ความอ้างว้าง ที่มีอยู่จริงและความเป็นมรรตัยที่มนุษย์เท่านั้นรู้สึกได้ ตัวอย่างเช่น: เรื่องตลกทำให้เกิดความไม่สอดคล้องกันและผู้ชมพยายามเข้าใจโดยอัตโนมัติว่าความไม่สอดคล้องกันหมายถึงอะไร หากพวกเขาแก้ " ปริศนาความ รู้ความเข้าใจ " นี้ได้สำเร็จ และพวกเขาตระหนักว่าความประหลาดใจนั้นไม่เป็นอันตราย พวกเขาหัวเราะด้วยความโล่งใจ มิฉะนั้น หากความไม่ลงรอยกันไม่ได้รับการแก้ไข ก็จะไม่มีการหัวเราะ ดังที่Mack Sennettชี้ว่า: "เมื่อผู้ฟังสับสน ก็จะไม่หัวเราะ" นี่เป็นหนึ่งในกฎพื้นฐานของนักแสดงตลกที่เรียกว่า "ความแน่นอน" สิ่งสำคัญคือต้องสังเกตว่าบางครั้งความไม่ลงรอยกันอาจได้รับการแก้ไขและอาจยังคงไม่มีเสียงหัวเราะ