มนุษย์สมัยใหม่มักพบว่าตัวเองไม่อยู่ในนาฬิกาชีวิตที่ตรงกัน เนื่องจากข้อกำหนดของงาน (โดยเฉพาะกะกลางคืน ) การเดินทางไกล และอิทธิพลของแสงสากลในร่ม แม้ว่าพวกเขาจะมีปัญหาการนอนหลับหรือรู้สึกง่วงนอน ผู้คนก็สามารถนอนหลับได้ยากเมื่อถึงจุดสูงสุดของวงจรชีวิต ในทางกลับกัน พวกเขาจะตื่นขึ้นได้ยากในรางวัฏจักร คนหนุ่มสาวที่มีสุขภาพดีที่ได้รับแสงแดดจะหลับ (ในช่วงเวลาส่วนใหญ่ของปี) หลังจากพระอาทิตย์ตกดินไม่กี่ชั่วโมง อุณหภูมิร่างกายจะต่ำสุดที่ 6 โมงเช้า และตื่นหลังจากพระอาทิตย์ขึ้นไม่กี่ชั่วโมง โดยทั่วไปแล้ว ยิ่งร่างกายตื่นนานเท่าไร ก็ยิ่งรู้สึกว่าจำเป็นต้องนอนมากเท่านั้น ("หนี้การนอน") โปรแกรมควบคุม การนอนหลับ นี้เรียกว่าProcess S ความสมดุลระหว่างการ นอนหลับและการตื่นถูกควบคุมโดยกระบวนการที่เรียกว่าสภาวะสมดุล การอดนอนที่ถูกกระตุ้นหรือรับรู้เรียกว่าการ อดนอน กระบวนการ S ขับเคลื่อนโดยการลดไกลโคเจนและการสะสมของอะดีโนซีนในสมองส่วนหน้าซึ่งจะไปยับยั้งนิวเคลียส preoptic ของ ventrolateralทำให้สามารถยับยั้งระบบกระตุ้นการทำงานของร่างแหจากน้อยไป มาก การอดนอนมีแนวโน้มที่จะทำให้คลื่นสมองส่วนหน้า ช้า ลง สมาธิสั้นลง วิตกกังวลมากขึ้น ความจำบกพร่อง และอารมณ์บูดบึ้ง ในทางกลับกัน สิ่งมีชีวิตที่ได้รับการพักผ่อนอย่างเพียงพอมีแนวโน้มที่จะมีความจำและอารมณ์ที่ดีขึ้น การศึกษาเกี่ยวกับการถ่ายภาพทางประสาทสรีรวิทยาและการทำงานได้แสดงให้เห็นว่าบริเวณส่วนหน้าของสมองตอบสนองเป็นพิเศษต่อแรงกดการนอนหลับในสภาวะสมดุล