คำว่า "เมลานโคเลีย" มีต้นกำเนิดมาจากความเชื่อทางการแพทย์โบราณเกี่ยวกับอารมณ์ขันทั้งสี่ โดยเมลานโคเลียเกิดจากน้ำดีสีดำที่มากเกินไป ฮิปโปเครตีสและแพทย์โบราณคนอื่นๆ อธิบายว่าโรคเมลาโคเลียเป็นโรคที่มีอาการทางร่างกายและจิตใจอย่างชัดเจน รวมถึงความกลัวและความสิ้นหวังอย่างต่อเนื่อง ความอยากอาหารแย่ลง อาบูเลีย การนอนไม่หลับ ความหงุดหงิด และความกระสับกระส่าย ในกรุงโรมโบราณ Galen ได้เพิ่ม "อาการหลงผิด" เข้าไปในรายการอาการ และเชื่อว่าโรคเมลานโคเลียอาจทำให้เกิดมะเร็งได้ Al-Akhawayni Bokhari แพทย์ชาวเปอร์เซียในศตวรรษที่ 10 อธิบายว่าโรคเมลาโคเลียเป็นโรคเรื้อรังที่เกิดจากผลกระทบของน้ำดีสีดำในสมอง โดยมีอาการเช่นความกลัวที่อธิบายไม่ได้และการไม่สามารถตอบคำถามได้ ในยุคกลาง ความเข้าใจเกี่ยวกับโรค ความเศร้าโศก ได้เปลี่ยนไปสู่มุมมองทางศาสนา โดยมองว่าความเศร้าเป็นความชั่วร้ายและการครอบงำของปีศาจเป็นสาเหตุของโรคที่อาจเกิดขึ้น