ภาวะไร้น้ำหนักมีผลกระทบต่อทุกสิ่งในร่างกายมนุษย์ และมักจะเลวร้ายที่สุด โชคยังดีที่เอฟเฟ็กต์ต่างๆ แทบไม่มีผลมากไปกว่าการปิดใช้งานชั่วคราว มนุษย์ปรับตัวเก่งมาก และเมื่อนักบินอวกาศกลับมายังโลก โดยปกติแล้ว พวกเขาจะปรับตัวใหม่ได้อย่างรวดเร็วมากกับสภาพแวดล้อมที่มีแรงโน้มถ่วงจำกัดตามธรรมเนียมปฏิบัติ เราใช้ความสามารถของเราในการยืนตัวตรงมากพอๆ กับ อวกาศ ที่เราใช้แรงโน้มถ่วงที่ยึดเราไว้กับพื้นโลก ในความเป็นจริง ความรู้สึกสมดุลของมนุษย์ขึ้นอยู่กับระบบเซ็นเซอร์ที่มีความซับซ้อนมากซึ่งให้ข้อมูลอย่างต่อเนื่องไปยังสมอง เซ็นเซอร์ตรวจจับการเคลื่อนไหวที่สำคัญคืออวัยวะที่บอบบางของระบบขนถ่ายภายในหูชั้นใน ฟังก์ชั่นเหล่านี้เป็นเครื่องวัดความเร่งที่ไวต่อการกระตุ้นสมองด้วยสัญญาณที่สม่ำเสมอซึ่งบ่งบอกถึงการเคลื่อนไหวและทิศทาง นอกจากนี้ยังมีตัวรับแรงกดในผิวหนังและในกล้ามเนื้อและข้อต่อ การมองเห็นและการได้ยินของเราทำให้กระแสข้อมูลสมบูรณ์ เรามักจะรู้ทุกสิ่งที่เราต้องการเกี่ยวกับท่าทางและความสมดุลของร่างกายโดยไม่ต้องคิด