กรณีของChassagnou v. France ในปี 1999 เกี่ยวข้องกับผู้สมัครสิบคน ซึ่งแต่ละคนเป็นเจ้าของที่ดินในพื้นที่ที่ควบคุมโดยLoi Verdeille ภายใต้กฎหมายดังกล่าว เจ้าของที่ดินทั้งหมดที่มีการถือครองที่ดินต่ำกว่าเกณฑ์ที่กำหนดจะต้องรวมที่ดินของตนเพื่อจุดประสงค์ในการสร้างพื้นที่ซึ่งสมาชิกของสมาคมล่าสัตว์ในเขตเทศบาล (ACCA) ที่เกี่ยวข้องสามารถล่าสัตว์ได้อย่างอิสระ เจ้าของที่ดินที่มีทรัพย์สินเป็นส่วนหนึ่งของพื้นที่ล่าสัตว์จะเป็นสมาชิกของ ACCA ท้องถิ่นโดยอัตโนมัติ13ศาลพบว่าละเมิด สิทธิ มาตรา 11 (เสรีภาพในการสมาคม) และมาตรา 1 ของพิธีสาร 1 (การคุ้มครองทรัพย์สิน) แยกกัน และยังพบการละเมิดบทบัญญัติแต่ละข้อเมื่ออ่านร่วมกับการคุ้มครองจากการเลือกปฏิบัติในการบังคับใช้ แบบแผน (มาตรา 14) อย่างไรก็ตาม เป็นที่ยอมรับว่าการคัดค้านทางจริยธรรมของผู้สมัครเกี่ยวข้องกับการประเมินสัดส่วนของการแทรกแซง ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับบทความ 1 ของพิธีสาร 1 ระบุว่ารัฐบาลกำหนดลักษณะของการเป็นสมาชิกของ ACCA ว่าเป็น การชดเชย สำหรับการสูญเสียสิทธิพิเศษในการล่า (หรือ แล้วแต่กรณี เลือกที่จะไม่ล่า) เหนือดังนั้นจึงพบว่า [c] การบังคับเจ้าของที่ดินรายย่อยให้โอนสิทธิในการล่าสัตว์เหนือที่ดินของตนเพื่อให้ผู้อื่นใช้ประโยชน์ในทางที่ไม่สอดคล้องกับความเชื่อของพวกเขาโดยสิ้นเชิงเป็นภาระที่ไม่สมส่วนเชิงอรรถ16ดินแดนของตน มีค่าเฉพาะตราบเท่าที่เจ้าของที่ดินที่เกี่ยวข้องเป็นนักล่าหรือยอมรับการล่าสัตว์